Post by saerlith on Sept 21, 2014 16:37:42 GMT
Beautox,
Hartelijk dank voor je stukje denigrerende muggenzifterij dat op nog minder gebaseerd is dan Isaura's uitspraken rond abusief gedrag. Naast mijn eigen ervaringsdeskundigheid en wel wat theoretisch psychologische achtergrond op dat vlak, heb ik er alle vertrouwen in dat zij voldoende tijd en energie in zulke topics geïnvesteerd heeft om accurate stellingen met betrekking tot problematische gedragspatronen op dat vlak te poneren.
Verder mag het dan niet helemaal proper zijn iemand een onderontwikkelde tuinkabouter te noemen, het was hier een uitlating van sympathie die trouwens niet rechtstreeks aan een persoon gericht was, en op een platform dat meer gesloten en kleinschaliger is dan de fb-groep, dus please. Als ik hier straks een postje schrijf over de dude die mij 's nachts maar bleef achtervolgen om zogezegd de weg te vragen (terwijl het natuurlijk overduidelijk is dat dat niet écht is wat hij wil...) en ik noem die dan een klootzak, moet ik dan ook te horen krijgen dat ik 1) iemand niet zomaar mag uitkakken via dit forum en misschien zelfs 2) niet zo veel moet zoeken achter iemand die gewoon een beetje de weg vraagt, djezus!
Ook iemand die verliefd is, hoort er (en zeker na pas anderhalve week) niet zodanig veel problemen mee te hebben als de andere partij het niet ziet zitten, en zo veel moeite te hebben met het accepteren van een ZEER duidelijk, expliciet gestelde "NEEN". We zitten hier niet in een melige RomCom waar stalkerig gedrag en hopeloze stunts uithalen om de "liefde van je leven" tegen haar goesting tóch maar te overtuigen dat je geweldig en loveable bent, perfect aanvaardbare tools zijn om met mensen om te gaan en een relatie op te bouwen. In het echte leven getuigt dat minsten van problematische afhankelijkheid (hechtingsissues much...) en redelijk wat entitlement, en maakt "jamaar, hij is toch zo verliefd d'aww..." het niet respecteren van een expliciet gestelde grens niet opeens tof en onschadelijk.
Dat is trouwens wel degelijk een feministisch thema, het slag mannen dat geen genoegen kan nemen met een afwijzing en dan zo vaak tegen en over je grens pushen tot je er zo ongemakkelijk van wordt en zo'n schuldgevoel aan overhoudt (want ze zijn niet 'agressief', gewoon verliefd en hun geluk hangt af van JOU, yow...) dat je ze tóch maar in je leven binnenlaat, hoewel je ze daar niet wilde hebben. Dat soort emotionele manipulatie heeft zonder pardon plaats binnen feminisme.
Hartelijk dank voor je stukje denigrerende muggenzifterij dat op nog minder gebaseerd is dan Isaura's uitspraken rond abusief gedrag. Naast mijn eigen ervaringsdeskundigheid en wel wat theoretisch psychologische achtergrond op dat vlak, heb ik er alle vertrouwen in dat zij voldoende tijd en energie in zulke topics geïnvesteerd heeft om accurate stellingen met betrekking tot problematische gedragspatronen op dat vlak te poneren.
Verder mag het dan niet helemaal proper zijn iemand een onderontwikkelde tuinkabouter te noemen, het was hier een uitlating van sympathie die trouwens niet rechtstreeks aan een persoon gericht was, en op een platform dat meer gesloten en kleinschaliger is dan de fb-groep, dus please. Als ik hier straks een postje schrijf over de dude die mij 's nachts maar bleef achtervolgen om zogezegd de weg te vragen (terwijl het natuurlijk overduidelijk is dat dat niet écht is wat hij wil...) en ik noem die dan een klootzak, moet ik dan ook te horen krijgen dat ik 1) iemand niet zomaar mag uitkakken via dit forum en misschien zelfs 2) niet zo veel moet zoeken achter iemand die gewoon een beetje de weg vraagt, djezus!
Ook iemand die verliefd is, hoort er (en zeker na pas anderhalve week) niet zodanig veel problemen mee te hebben als de andere partij het niet ziet zitten, en zo veel moeite te hebben met het accepteren van een ZEER duidelijk, expliciet gestelde "NEEN". We zitten hier niet in een melige RomCom waar stalkerig gedrag en hopeloze stunts uithalen om de "liefde van je leven" tegen haar goesting tóch maar te overtuigen dat je geweldig en loveable bent, perfect aanvaardbare tools zijn om met mensen om te gaan en een relatie op te bouwen. In het echte leven getuigt dat minsten van problematische afhankelijkheid (hechtingsissues much...) en redelijk wat entitlement, en maakt "jamaar, hij is toch zo verliefd d'aww..." het niet respecteren van een expliciet gestelde grens niet opeens tof en onschadelijk.
Dat is trouwens wel degelijk een feministisch thema, het slag mannen dat geen genoegen kan nemen met een afwijzing en dan zo vaak tegen en over je grens pushen tot je er zo ongemakkelijk van wordt en zo'n schuldgevoel aan overhoudt (want ze zijn niet 'agressief', gewoon verliefd en hun geluk hangt af van JOU, yow...) dat je ze tóch maar in je leven binnenlaat, hoewel je ze daar niet wilde hebben. Dat soort emotionele manipulatie heeft zonder pardon plaats binnen feminisme.