Post by anonymous on Nov 24, 2014 10:18:24 GMT
Op een zondag rond 15u in Leuven. Ik zit met mijn vriend op bus 333 richting Tremelo te wachten. Er komt een man heel dicht bij ons staan en begint te zingen (wtf?), hij stinkt ook nog eens naar alcohol. 'Nie weird beginnen doen he', zegt mijn vriend. De man kijkt naar ons, zegt tegen mijn vriend 'Amai, ze is wel schoon met haar hoedje hé' (ik draag altijd een hoedje), waarop niemand van ons reageert. Dan herhaalt hij dit nog een eens, maar dit keer tegen mij. Omdat hij mij blijft aanstaren en veel te dicht bij mij blijft staan, zeg ik op een sarcastische toon 'dank u', in de hoop er vanaf te zijn. Vervolgens vraagt hij waar we naartoe gaan, of we naar Tremelo gaan. Ik antwoord 'Dat zijn uw zaken niet'. Vervolgens gaat hij een beetje verder staan en herhaalt om de halve minuut 'Dat zijn uw zaken niet', op een idioot toontje. Tussendoor spreekt hij nog andere mensen aan, oa een vrouw van in de 30 ('Amai, gij ziet er moe uit, wat hebt gij dees weekend gedaan?), een meisje van een jaar of 16 (op haar t-shirt stond Marseille, dus hij bleef maar roepen 'Hey! Marseille! Hey!) en een andere man, waar hij tegen vertelde dat hij 'ambras' had met ons.
Hij blijft met die kerel praten, maar besloot plots om zijn aandacht terug op ons te vestigen. Of op mijn vriend, beter gezegd, want tegen mij sprak hij niet. 'Bent gelle nog boos? Ge moet toch nie zo gemeen zijn, mense proberen maar vriendelijk te zijn ze. Ge moet uw vriendin leren om haar vrees te overkomen!' (Hij zei nog vanalles, maar ik heb al zijn gezever niet onthouden)
Meestal laten mensen mij met rust als mijn vriend bij me is. Nu dus niet. Het stoorde me ook enorm dat, hoewel het over mij ging, hij weigerde om tegen mij te praten maar zich altijd tot mijn vriend richtte (op die ene keer in het begin na). Net alsof ik te achterlijk ben om te verstaan wat hij zegt. De verschillende andere meisjes/vrouwen in de buurt voelden zich duidelijk ook ongemakkelijk. Bah. Ik was daar echt niet goed van. Dan zat hij achteraf nog op dezelfde bus ook, ik was blij dat ik eraf was.
Hij blijft met die kerel praten, maar besloot plots om zijn aandacht terug op ons te vestigen. Of op mijn vriend, beter gezegd, want tegen mij sprak hij niet. 'Bent gelle nog boos? Ge moet toch nie zo gemeen zijn, mense proberen maar vriendelijk te zijn ze. Ge moet uw vriendin leren om haar vrees te overkomen!' (Hij zei nog vanalles, maar ik heb al zijn gezever niet onthouden)
Meestal laten mensen mij met rust als mijn vriend bij me is. Nu dus niet. Het stoorde me ook enorm dat, hoewel het over mij ging, hij weigerde om tegen mij te praten maar zich altijd tot mijn vriend richtte (op die ene keer in het begin na). Net alsof ik te achterlijk ben om te verstaan wat hij zegt. De verschillende andere meisjes/vrouwen in de buurt voelden zich duidelijk ook ongemakkelijk. Bah. Ik was daar echt niet goed van. Dan zat hij achteraf nog op dezelfde bus ook, ik was blij dat ik eraf was.