|
Post by Anna on Oct 9, 2014 14:34:08 GMT
Toen mijn man op zijn werk aankondigde dat we kind 1 resp. kind 2 verwachtten, waren zijn collega's onverdeeld blij voor ons. Toen ik het echter bij twee opeenvolgende werkgevers aankondigde, keken ze zorgelijk naar mij en werd ik plots als een probleem gezien dat moest opgelost worden. Ik kreeg bovendien twee keer de boodschap dat ik in de komende maanden dubbel zo hard zou moeten werken om mijn afwezigheid voor te bereiden, want ik zou niet vervangen worden. (Wie zei ook weer dat je vooral veel moet rusten tijdens een zwangerschap?)
Ik moet zeggen dat ik het meest teleurgesteld ben ik de reactie van mijn tweede werkgever. Ik ben van werk veranderd naar een firma waar de combi werk-privé beter te doen is, een firma die daar ook mee uitpakt (en die reputatie ook grotendeels waar kan maken).
Maar toen ik mijn zwangerschap aankondigde bij mij directe leidinggevende, zelf moeder van drie kinderen, zuchtte ze héél diep, zei 'jah, en hoe lang ga je thuisblijven' en pas na vijf minuten van me laten voelen hoe ongemakkelijk een zwangere werkneemster is, heeft ze proficiat gezegd. Ik had geen 'happy happy joy joy'-reactie verwacht, dus het kwetste me niet ofzo, maar eigenlijk is dat toch wel erg.
Omdat ik mijn aankondiging gedaan heb tijdens mijn evaluatiegesprek kreeg ik bovendien nog variaties op het volgende thema te horen:
"Je zal volgend jaar veel groeien, maar 't zal niet in je job zijn." *wijst naar mijn buik*
Mijn kansen om te groeien in mijn job zijn ineens tot nihil gereduceerd, omdat ik enkele maanden afwezig zal zijn, niet eens op kosten van de werkgever. Aangezien ik niet vervangen word, is mijn afwezigheid zelfs een serieuze besparing voor de werkgever. Een mens zou voor minder feministe worden ...
Ik zeg er wel bij dat mijn leidinggevende zich achteraf heeft geëxcuseerd voor haar naar eigen zeggen ongepaste reactie. Er was een context waarvan ik toen niet op de hoogte was, waardoor ik haar reactie kan begrijpen. Ik kan haar vergeven omdat ik de context kan plaatsen én omdat ze zich geëxcuseerd heeft. Maar ik wilde dit geval van 'alledaags seksisme' toch wel even delen op dit forum.
Zijn er nog mensen die vergelijkbare reacties hebben gekregen op hun zwangerschap?
|
|
|
Post by liever anoniem on Oct 10, 2014 9:43:24 GMT
Hier luidde mijn zwangerschap het einde van mijn academische carriere in. Plots was er geen vervolgproject. einde contract was ik 7 maand zwanger. En er kwam geen nieuw contract.. terwijl er wel een project was met volledig mijn profiel. Terwijl alle andere collega's die einde contract waren wel verlengd werden. Voor "mijn" project hebben ze dan iemand nieuw aangeworven die enkele van de gevraagde competenties zelfs miste...
|
|
|
Post by goldielocks on Oct 10, 2014 9:56:58 GMT
Toen ik op mijn vorige job aankondigde dat ik zwanger was, was de eerste vraag "of ik van plan was om werkzaam te blijven als advocaat". Ik was aan de grond genageld. Mijn mannelijke collega die dat jaar vader werd, heeft deze vraag alleszins niet toegeworpen gekregen...
|
|
|
Post by Guest on Oct 10, 2014 11:42:14 GMT
Ik laat me zelf momenteel ook tegenhouden door een mogelijke zwangerschap. Op dit moment ben ik aan mijn opzeg bezig. Ik had me voorgenomen om deze job, hoewel ik het helemaal niet graag doe, vol te houden tot ik aan een tweede kind wou beginnen. Ik kon het echter echt niet meer aan, ik sleepte me naar mijn werk, dus ik heb aangegeven dat ik het niet meer zag zitten en we zijn tot een akkoord gekomen. Nu moet ik op zoek naar een andere job. Ergens denk ik dat ik beter een tijdelijke betrekking zoek, daarna zwanger ben, en daarna voor mijn droomjob ga. Mijn toekomstige zwangerschap houdt me dus tegen om metéén voor mijn droomjob te gaan. Vriendinnen die in grote bedrijven werken zeggen wel dat er veel werkgevers zijn die je daar helemaal niet negatief op beoordelen, maar er zijn evenveel horrorverhalen waarbij je vijf jaar moet ploeteren om weer in de gunst van je werkgever (en soms zelfs collega's!) te komen.
Bottom line: ik vind het énorm erg dat ik op deze manier moet gaan redeneren voor drie maanden onbetaald zwangerschapsverlof.
|
|
|
Post by IsauraVanNimp on Oct 10, 2014 14:22:43 GMT
Verbeter me als ik iets mis: maar zwangerschapsverlof is toch wel degelijk betaald?
|
|
|
Post by hannelore on Oct 10, 2014 14:33:28 GMT
ja, maar niet door de werkgever... door de ziekenkas. dus als ze u niet vervangen moeten ze gewoon Xmaand geen loon betalen
|
|
|
Post by Anna on Oct 10, 2014 14:35:15 GMT
wel betaald maar door de maatschappij, niet door werkgever. Vroeger was er geloof ik een maand gewaarborgd loon door werkgever, zoals bij ziekte maar nu niet meer.
|
|
|
Post by Eva on Oct 10, 2014 15:17:35 GMT
Mijn manager heeft er ook een duidelijke mening over: "vrouwen zijn onhandig in een team, want ze worden zwanger...". Letterlijke quote helaas.
|
|
Manon
New Member
Posts: 1
|
Post by Manon on Oct 15, 2014 7:30:21 GMT
Ik ben zelf nog niet zwanger geweest en ben dat in de nabije toekomst ook niet van plan, maar heb op mijn werk toch al wat dingen opgemerkt in dat verband.
Toen ik kwam solliciteren werd nogal onsubtiel gepolst of ik toch zeker niet van plan was om de komende jaren aan kinderen te beginnen, zogenaamd omdat daar "al eerder problemen mee waren ontstaan op deze afdeling". Ik heb daar op dat moment niet echt bij stilgestaan (ook al omdat ik mezelf absurd jong vond om serieus over kinderen na te denken), maar achteraf heb ik bedacht dat dat toch vrij ongepast was. Volgens collega's is het zelfs niet wettelijk toegelaten om als werkgever zoiets te vragen bij een sollicitatie.
Een van mijn voormalige collega's, die was aangenomen voor een project van meerdere jaren, is in de loop van dat project 2 keer zwanger geworden, waarvan de eerste keer gepland en de tweede keer (heel snel daarna) ongepland. Ze heeft het niet gemakkelijk gehad, maar heeft het project wel prima afgerond en werkt nu ergens anders. Bij haar afscheidsdrink gaf onze baas een speech waarbij hij een vijftal keer heeft verwezen naar "obstakels die in de weg stonden voor het goed afronden van dit werk" en hoe die obstakels "twee armpjes en twee beentjes hebben" en "X en Y heten". Hij had de maanden voordien ook al laten verstaan dat hij heel erg betwijfelde of ze het allemaal nog wel zou afmaken. Want iedereen weet dat je als jonge moeder plots incompetent wordt in je job, natuurlijk.
Ook ik zit op een eindig project en zal hier niet meer werken wanneer ik aan kinderen begin, maar dit soort zogenaamd banale ervaringen zorgt er wel voor dat ik me zorgen maak over hoe dat gaat lopen. Ik heb geen zin om, zoals hierboven gezegd, weer in de gunst van mijn werkgever te moeten komen omdat ik een kind gekregen heb, of om er voortdurend steken onder water over te krijgen.
|
|
|
Post by IsauraVanNimp on Oct 15, 2014 9:39:22 GMT
Het is bij mijn weten inderdaad onwettig om een vrouw tijdens een sollicitatiegesprek te vragen of ze zwanger is of dat er eventueel plannen zijn in die richting. Ik vermoed dat je dit wel ergens kunt melden, maar ik weet niet precies waar. Edit: ik vond volgende link van de FOD Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg: www.werk.belgie.be/detaila_z.aspx?id=982Ik vermoed dat ook de vakbond raad kan geven in deze materie. Als er mensen zijn met verstand van zaken hieromtrent: post gerust jullie bevindingen hieronder.
|
|
|
Post by lotski on Oct 15, 2014 11:00:51 GMT
Wauw, wat ben ik blij dat het bij ons op het werk absoluut zo niet is...
Wanneer een collega hier aankondigt dat hij/zij mama/papa wordt, wordt die meteen overrompeld door allerlei gelukwensen. Men reageert op vrouwen en mannen die het nieuws brengen even positief. Van het bedrijf zelf krijgt de kersverse mama of papa een gigantische knuffel cadeau. De moeders en vaders komen altijd met veel plezier terug werken na hun verlof en worden met open armen ontvangen. Er is niemand hier die reageert zoals al enkele keren beschreven in dit topic. Wanneer ze weten dat er iemand een tijdje gaat wegvallen, wordt er gewoon voor die periode voor vervanging gezocht. En dat allemaal ondanks de workload die hier dikwijls hoog ligt en de deadlines die erg strak zijn... Daar ben ik echt blij om, want mijn vriend en ik willen over enkele jaren graag een kindje. Ik ben dus al zeker dat ik op mijn werk deftig behandeld zal worden en niet opzij wordt geschoven.
Van vriendinnen krijg ik ook geregeld zo'n verhalen te horen zoals hierboven beschreven... Triest.
|
|
|
Post by Lise on Oct 15, 2014 13:34:56 GMT
|
|
sofie
New Member
Posts: 1
|
Post by sofie on Oct 15, 2014 14:14:53 GMT
|
|
|
Post by ikke on Oct 15, 2014 21:01:04 GMT
Uit ervaring: vakbond raad aan vraag te ontwijken of zelfs platweg te liegen. Het is jammer dat dat moet.
|
|
|
Post by Fran on Jan 28, 2015 13:24:02 GMT
Bij mijn huidige werkgever gelukkig goede reactie op het feit dat ik kinderen heb "want jonge moeders plannen beter", maar op mijn vorige werk letterlijk buiten gepest naar aanleiding van mijn derde zwangerschap. Want "een vrouw met drie kinderen kan dit soort verantwoordelijkheid niet dragen". Ik ken trouwens nog een vrouw met drie kinderen die in totaal andere sector krak dezelfde opmerking kreeg en ook buitengepest is. Twee kinderen is dus wel limiet als je nog enige verantwoordelijkheid wil in je job
|
|