Post by mc on Mar 19, 2015 15:24:28 GMT
In navolging van de verschillende artikels over seksisme, waarin vrouwen - waaronder ik - in de comments hun ervaringen met street harassment beschrijven wil ik hierover ook even een thread hier opstarten.
Indien dit niet de juiste plaats is hiervoor dan verwijder ik het gewoon, laat het maar weten dan.
Jeugd, ik was denk ik 12 jaar, begon juist borstjes te krijgen. Bij mijn grootouders in de buurt woonden vooral jongens, het enige meisje dat er ook woonde was veel jonger dan mij. De buurjongens vonden het, samen met mijn broer, een leuk spelletje om ervoor te zorgen dat je “gevangen” zat en je kon je enkel “bevrijden” als je ze jouw borsten liet aanraken. Een keer is dit spelletje gespeeld, toen ben ik er mee naar mijn grootouders gestapt, die daarop naar de moeder van de buurjongens is gestapt. Ze hebben het daarna nooit meer gedaan.
De gehele middelbare schooltijd, tijdens zwemles moeten jongens en meisjes, ook tijdens het puberen (enkel vanaf het 5e middelbaar krijgt iedereen aparte hokjes) samen omkleden. De leerkrachten zelf zitten in een apart kotje waardoor ze niet zien of horen dat de meisjes bekeken, soms betast en uitgejoeld worden (tijdens zwemles)
TIjdens de turnles moesten wij meisjes vragen of we net zoals de jongens in een verwarmd lokaal – en niet in de koude doucheruimte – ons mochten omkleden voor de les. En dit mocht, op voorwaarde dat wij samen met de jongens in dezelfde ruimte zaten. Die ruimte was opgesplitst via een kastenrij. De jongens stonden achter de kasten bij de verwarming. De meisjes… aan de kant waar de GLAZEN deur uitkijkt op de speelplaats… Heel leuk was het daar als je je moest omkleden vlak voor de lunchpauze, want dan kwamen alle leerlingen langs die je gewoon konden zien en wederom met immature breinen uitjoelen.
Jaar of vijftien, ik kom van de bibliotheek en wordt gestopt door een man die een petitie wil laten ondertekenen voor migranten (denk ik, ben niet meer zeker voor wat het was). Ik teken en wil verder lopen maar hij begint te praten, ik wil beleefd doen en blijf even hangen. Dan zegt hij me hoe mooi hij me vind en dat hij me wil zoenen. Ik zeg dat ik niet gezoend wil worden door hem, hij blijft aandringen, ik loop weg. Na een tijdje stopt hij met volgen.
Ook een jaar of vijftien, sportdag met de school. In het park waar we zitten komt een dronken man (die wel bekend stond als iemand die altijd drinkt) gitaar spelen. Hij valt mij en een aantal andere meisjes lastig. Na een tijdje grijpen de leerkrachten in. Na de sportdag laten de leerkrachten ons gaan, de man volgt.
2012, ik zit op de laatste trein naar huis, in de winter is het snel donker. Ik zit alleen in de coupe tot er een man bij komt zitten tegenover mij. Het voelt ongemakkelijk dus ik doe alsof ik naar de wc ga en ga in een andere lege coupe zitten. Na een tijdje komt dezelfde man terug tegenover mij zitten. Hij doet niets en zegt niets maar staart me enkel aan.
Zomer van 2012, festival, ik heb voor mijn verjaardag een ticket gekregen van een vriendin om te gaan. Ik wordt langs achteren vastgegrepen, een boel jongens joelt het uit. Daarna nog vaker gebeurd, zowel bij studentenfeestjes als gewone drukke plaatsen (ik ga niet meer zoveel uit nu).
Eerste jaar universiteit. Iemand die in een club zat (weet het niet meer, maar hij had een positie ergens in een raad of een club) spreekt me aan, wil me wegwijs maken op de UA. Ik stem toe, heb nog geen vrienden enzo. Die avond op een feestje vraagt die of ik mee wil wandelen, ik zeg ja. Op de kaaien probeert hij mij te kussen, ik weiger dit en zeg dat ik dit niet wil. Hij wordt kwaad en zegt dat ik me maar niet als een “cocktease” moet gedragen met het feit dat ik een rokje draag enzo. Ik stap rustig weg, met knikkende knieën, een paar dagen later zie ik hem hetzelfde trucje uithalen met nog een aantal eerstejaars.
2014, periode van Oktober-April, mijn nu ex-vriend had ik verteld over mijn onmogelijheid seks te hebben (dankzij een zeer behulpzame oudere broer die ervoor gezorgd heeft dat ik walg van fysieke aanrakingen, niet verder te specifiëren hier). Hij had alle begrip, tot een paar maanden in de relatie toen hij zei, ik quote: “We moeten je toch beginnen forceren, meid, anders komt het er nooit van.”
De relatie is niet veel later op de klippen gelopen. Nu ben ik hem terug tegengekomen op cafe, na een cantus van onze club (ik ben penningmeester dus was sober, maar bestelde op cafe een kriek). Hij nodigde me uit om drankspelletjes met zijn vrienden te spelen, ik weigerde. Toen zei ie: “Ja nu mag ik je wél dronken voeren he, haha!”. Ik weet nog dat ie nooit wou dat ik ook maar tipsy was toen ik samen was met hem uit angst dat hij zich dan niet zou kunnen “inhouden”, nu denk ik dat ik niet wil dat hij ooit mijn dokter zou worden.
Vorig schooljaar (2014), ik ben gaan stappen met een vriendin. Op de terugweg komt een auto stapvoets naast ons rijden. Hij vraagt ons nummer. Ik zeg dat dit in het telefoonboek staat. Hij vraagt nogmaals het nummer van mijn vriendin, ik zeg nogmaals dat die in het telefoonboek staat. Ze rijden kwaad door. Mijn vriendin vertrouwt me toe dat dit haar vaak overkomt maar dat ze zelf niets durft zeggen.
Oktober 2014, overvolle trein naar Antwerpen vanuit Mechelen. Ik sta recht, vlak bij de deuren en voel dat iemand in mijn kont knijpt. Ik draai me boos om, een oudere man grijnst naar mij. Ik keer me terug om en hij knijpt nog eens. Ik vraag of hij dit normaal vind, geen antwoord en niemand die in de buurt staat doet iets. Het blijft zo druk in de trein tot Berchem.
December 2014, ik moet naar een feestje met mijn studentenclub. Lopend over straat kom ik twee mannen tegen die wat meer doen dan “complimentjes” geven en nafluiten. Ze stoten elkaar aan en beginnen in het Frans over wat voor een lekker ding ik ben en wat ze wel eens met mij willen doen. Ik antwoord in het Frans dat ze hun mond moeten houden. Bekende Franse scheldwoorden zijn hun antwoord.
Nieuwjaar 2014-2015: Ik ben onderweg naar vrienden thuis om daar te eten, het is zo’n tien minuten stappen naar de tramhalte. Een auto volgt mij en stopt op het zebrapad, gebaart dat ik in moet stappen, ik schud mijn hoofd en loop verder. Dezelfde auto blijft volgen en blokkeert het volgende zebrapad, ik loop verder, bij het derde zebrapad begint hij aftrekgebaren te maken, ik loop verder, nu iets sneller. De auto stopt met volgen als ik op de Rooseveltplaats aankom aan de tramhalte.
Vorige week, ik ben me aan het klaarmaken op kot, gestommel op de gang, de vriendjes van mijn buurvrouwen zijn op bezoek. Ze zijn hier al vaker geweest, plots wordt mijn deur opengedaan. Eén van de jongens staat grijnzend in mijn kamer, ik in mijn ondergoed. hij excuseert zich en gaat terug naar buiten, paar seconden later een bulderlach van meerdere jongens in de kamer naast mij.
Mijn hele leven, zodra je iets zegt over dergelijke gevallen, lachen mijn ouders het weg (vooral mijn moeder, wat zeer verrassend is voor mij en kwetsend, zeker doordat ze mij niet gelooft i.v.m. mijn broer). Mijn oudere broer maakte vroeger ook vaak denigrerende opmerkingen, dat ik niet in Latijnse thuishoor en beter kan leren koken en strijken. Nog steeds ben ik degene die mijn eigen kot moet onderhouden (wat ik helemaal niet erg vind) terwijl mijn moeder zijn kot gaat kuisen en boodschappen doet voor hem. Op zich, alledaagse rolverdeling zoals het er vroeger aan toe ging, tot je beseft dat ik ook een deel van mijn geld afsta om de koten te helpen betalen terwijl hij niet eens werk vind (want kassier zijn enzo is te min, doet enkel een vrouw he).
Zo heb ik er nog wel een aantal, maar dit zijn degene die ik me nog steeds herinner als de meest creepy momenten waar ik me nog steeds niet goed bij voel als ik eraan terug denk.
Indien dit niet de juiste plaats is hiervoor dan verwijder ik het gewoon, laat het maar weten dan.
Jeugd, ik was denk ik 12 jaar, begon juist borstjes te krijgen. Bij mijn grootouders in de buurt woonden vooral jongens, het enige meisje dat er ook woonde was veel jonger dan mij. De buurjongens vonden het, samen met mijn broer, een leuk spelletje om ervoor te zorgen dat je “gevangen” zat en je kon je enkel “bevrijden” als je ze jouw borsten liet aanraken. Een keer is dit spelletje gespeeld, toen ben ik er mee naar mijn grootouders gestapt, die daarop naar de moeder van de buurjongens is gestapt. Ze hebben het daarna nooit meer gedaan.
De gehele middelbare schooltijd, tijdens zwemles moeten jongens en meisjes, ook tijdens het puberen (enkel vanaf het 5e middelbaar krijgt iedereen aparte hokjes) samen omkleden. De leerkrachten zelf zitten in een apart kotje waardoor ze niet zien of horen dat de meisjes bekeken, soms betast en uitgejoeld worden (tijdens zwemles)
TIjdens de turnles moesten wij meisjes vragen of we net zoals de jongens in een verwarmd lokaal – en niet in de koude doucheruimte – ons mochten omkleden voor de les. En dit mocht, op voorwaarde dat wij samen met de jongens in dezelfde ruimte zaten. Die ruimte was opgesplitst via een kastenrij. De jongens stonden achter de kasten bij de verwarming. De meisjes… aan de kant waar de GLAZEN deur uitkijkt op de speelplaats… Heel leuk was het daar als je je moest omkleden vlak voor de lunchpauze, want dan kwamen alle leerlingen langs die je gewoon konden zien en wederom met immature breinen uitjoelen.
Jaar of vijftien, ik kom van de bibliotheek en wordt gestopt door een man die een petitie wil laten ondertekenen voor migranten (denk ik, ben niet meer zeker voor wat het was). Ik teken en wil verder lopen maar hij begint te praten, ik wil beleefd doen en blijf even hangen. Dan zegt hij me hoe mooi hij me vind en dat hij me wil zoenen. Ik zeg dat ik niet gezoend wil worden door hem, hij blijft aandringen, ik loop weg. Na een tijdje stopt hij met volgen.
Ook een jaar of vijftien, sportdag met de school. In het park waar we zitten komt een dronken man (die wel bekend stond als iemand die altijd drinkt) gitaar spelen. Hij valt mij en een aantal andere meisjes lastig. Na een tijdje grijpen de leerkrachten in. Na de sportdag laten de leerkrachten ons gaan, de man volgt.
2012, ik zit op de laatste trein naar huis, in de winter is het snel donker. Ik zit alleen in de coupe tot er een man bij komt zitten tegenover mij. Het voelt ongemakkelijk dus ik doe alsof ik naar de wc ga en ga in een andere lege coupe zitten. Na een tijdje komt dezelfde man terug tegenover mij zitten. Hij doet niets en zegt niets maar staart me enkel aan.
Zomer van 2012, festival, ik heb voor mijn verjaardag een ticket gekregen van een vriendin om te gaan. Ik wordt langs achteren vastgegrepen, een boel jongens joelt het uit. Daarna nog vaker gebeurd, zowel bij studentenfeestjes als gewone drukke plaatsen (ik ga niet meer zoveel uit nu).
Eerste jaar universiteit. Iemand die in een club zat (weet het niet meer, maar hij had een positie ergens in een raad of een club) spreekt me aan, wil me wegwijs maken op de UA. Ik stem toe, heb nog geen vrienden enzo. Die avond op een feestje vraagt die of ik mee wil wandelen, ik zeg ja. Op de kaaien probeert hij mij te kussen, ik weiger dit en zeg dat ik dit niet wil. Hij wordt kwaad en zegt dat ik me maar niet als een “cocktease” moet gedragen met het feit dat ik een rokje draag enzo. Ik stap rustig weg, met knikkende knieën, een paar dagen later zie ik hem hetzelfde trucje uithalen met nog een aantal eerstejaars.
2014, periode van Oktober-April, mijn nu ex-vriend had ik verteld over mijn onmogelijheid seks te hebben (dankzij een zeer behulpzame oudere broer die ervoor gezorgd heeft dat ik walg van fysieke aanrakingen, niet verder te specifiëren hier). Hij had alle begrip, tot een paar maanden in de relatie toen hij zei, ik quote: “We moeten je toch beginnen forceren, meid, anders komt het er nooit van.”
De relatie is niet veel later op de klippen gelopen. Nu ben ik hem terug tegengekomen op cafe, na een cantus van onze club (ik ben penningmeester dus was sober, maar bestelde op cafe een kriek). Hij nodigde me uit om drankspelletjes met zijn vrienden te spelen, ik weigerde. Toen zei ie: “Ja nu mag ik je wél dronken voeren he, haha!”. Ik weet nog dat ie nooit wou dat ik ook maar tipsy was toen ik samen was met hem uit angst dat hij zich dan niet zou kunnen “inhouden”, nu denk ik dat ik niet wil dat hij ooit mijn dokter zou worden.
Vorig schooljaar (2014), ik ben gaan stappen met een vriendin. Op de terugweg komt een auto stapvoets naast ons rijden. Hij vraagt ons nummer. Ik zeg dat dit in het telefoonboek staat. Hij vraagt nogmaals het nummer van mijn vriendin, ik zeg nogmaals dat die in het telefoonboek staat. Ze rijden kwaad door. Mijn vriendin vertrouwt me toe dat dit haar vaak overkomt maar dat ze zelf niets durft zeggen.
Oktober 2014, overvolle trein naar Antwerpen vanuit Mechelen. Ik sta recht, vlak bij de deuren en voel dat iemand in mijn kont knijpt. Ik draai me boos om, een oudere man grijnst naar mij. Ik keer me terug om en hij knijpt nog eens. Ik vraag of hij dit normaal vind, geen antwoord en niemand die in de buurt staat doet iets. Het blijft zo druk in de trein tot Berchem.
December 2014, ik moet naar een feestje met mijn studentenclub. Lopend over straat kom ik twee mannen tegen die wat meer doen dan “complimentjes” geven en nafluiten. Ze stoten elkaar aan en beginnen in het Frans over wat voor een lekker ding ik ben en wat ze wel eens met mij willen doen. Ik antwoord in het Frans dat ze hun mond moeten houden. Bekende Franse scheldwoorden zijn hun antwoord.
Nieuwjaar 2014-2015: Ik ben onderweg naar vrienden thuis om daar te eten, het is zo’n tien minuten stappen naar de tramhalte. Een auto volgt mij en stopt op het zebrapad, gebaart dat ik in moet stappen, ik schud mijn hoofd en loop verder. Dezelfde auto blijft volgen en blokkeert het volgende zebrapad, ik loop verder, bij het derde zebrapad begint hij aftrekgebaren te maken, ik loop verder, nu iets sneller. De auto stopt met volgen als ik op de Rooseveltplaats aankom aan de tramhalte.
Vorige week, ik ben me aan het klaarmaken op kot, gestommel op de gang, de vriendjes van mijn buurvrouwen zijn op bezoek. Ze zijn hier al vaker geweest, plots wordt mijn deur opengedaan. Eén van de jongens staat grijnzend in mijn kamer, ik in mijn ondergoed. hij excuseert zich en gaat terug naar buiten, paar seconden later een bulderlach van meerdere jongens in de kamer naast mij.
Mijn hele leven, zodra je iets zegt over dergelijke gevallen, lachen mijn ouders het weg (vooral mijn moeder, wat zeer verrassend is voor mij en kwetsend, zeker doordat ze mij niet gelooft i.v.m. mijn broer). Mijn oudere broer maakte vroeger ook vaak denigrerende opmerkingen, dat ik niet in Latijnse thuishoor en beter kan leren koken en strijken. Nog steeds ben ik degene die mijn eigen kot moet onderhouden (wat ik helemaal niet erg vind) terwijl mijn moeder zijn kot gaat kuisen en boodschappen doet voor hem. Op zich, alledaagse rolverdeling zoals het er vroeger aan toe ging, tot je beseft dat ik ook een deel van mijn geld afsta om de koten te helpen betalen terwijl hij niet eens werk vind (want kassier zijn enzo is te min, doet enkel een vrouw he).
Zo heb ik er nog wel een aantal, maar dit zijn degene die ik me nog steeds herinner als de meest creepy momenten waar ik me nog steeds niet goed bij voel als ik eraan terug denk.